Sessiz Göç
Özet
Çalışmada Türkiye’de kırsal kesimde yaşayan kitlelerin zamanla çeşitli etkenlerden kaynaklı, sessiz bir şekilde kent merkezlerine göç ettikleri hususu araştırılacaktır. Ayrıca bu göç süreci ‘sessiz göç” kavramı ismiyle literatüre kazandırılması amaçlanmaktadır. Çünkü göçün gerçekleşmesi sürecinde, göçmenin herhangi bir kamu kuruluşuna haber vermeden sessiz bir şekilde göç sürecini yapılmaktadır. Göç ile alakalı yapılan çalışmalar terör, doğal afetler vb. kaynaklı göçlerin dışında olan durumlarda, göçlerin genel anlamda bireylerin isteğini bağlı olarak sessiz bir şekilde yapılan göç türü olarak isimlendirilebilir. Örneğin terör kaynaklı göçler başta devlet olmak üzere, çevre tarafından sesli olarak duyulan göç türü kapsamında değerlendirilebilir. Ekonomik, kültürel ve sosyal nedenlerden kaynaklı zamanla yıpranan kırsal kesimin sessiz bir şekilde bulundğu yaşamdan bir bakıma gönüllü ve sessiz istifa yapmaktadır. Bu süreçte taşra insanlarının kent yaşam tarzına olan ilgi, göç sürecini tetikleyen önemli bir etmen olarak görülmektedir. Ayrıca kırsal doku ile kentsel dokunun kültürel ve ekonomik anlamda birbirinden farklı olduğu, göçü tetikleyen faktörlerin teşhis ve tedavisinin yapılmaması, önemli kentsel problemlerinin doğuracağı gözükmektedir. Kır dokusunun farklı bir yapıya sahip olan kent üzerinde aşılanması, aşı uyumsuzluğuna yol açabilmektedir. Bu durumun da zamanla yapılan göçlerin kent tarafından sindirilemesine neden olmaktadır. Sonuç olarak sessiz göç, kırsal kesimin, kendi isteğiyle ekonomik, kültürel ve sosyal koşulların doğurduğu zorluklar sonucu gerçekleştirmektedir.
İndirmeler
Referanslar
**) https://yesilturkiye.org/agaclarda-asilama%EF%BF%BC/.
Adıgüzel, Y., (2016). Göç Sosyolojisi. Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara, 1. Baskı.
Arslan, A,. (2003). “Bir Köy Sosyolojisi Çalışması: Kavaközü Köyü’nün Sosyo-Ekonomik Yapısı ve Sorunları.”
Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4 (1). s.(3).
Comte, A. (2015). Pozitif Felsefe Dersleri ve Pozitif Anlayış Üzerine Konuşma, Bilgesu Yayıncılık Çev. Erkan
ATAÇAY. Ankara.
Durkheim, E., (1960). The Divison of Labor İn Society. Lencoe’nun Özgür Basımı, Illınoıs, Çev: George
Simpson, Amerika, 4. Baskı.
Durkheim, E., (1986). İntihar, Cem Yayınevi, Çev: Özer OZANKAYA. İstanbul.
Gökalp, Z., (1990). Türkçülüğün Esasları. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, Haz. Mehmet Kaplan. İstanbul.
Hayta, Y., (2016). “Kent Kültürü ve Değişen Kent Kavramı”. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler
Üniversitesi, 5 (2), s.166.
Keleş, R., (2004). Kentleşme Politikası, İmge Kitapevi Yayını, Ankara. 8. Baskı,
Kıray, M.B. (2003). Topraktan Kopan Köylülerin Kentlerde Yaşama Stratejisi, Kentleşme Yazıları, Bağlam
Yayıncılık. İstanbul.
Koyuncu, A., (2011). “Sosyoloji Kuramlarında Kent” Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, sayı 25,
-33.
Paul K. Hatt, Albert J. Reiss, Jr. (2002). Kentsel Yerleşimlerin Tarihi, İmge Yayınevi, Der ve Çev: Ayten
Alkan, Bülent Duru, Ankara.
Simmel, G., (1950). The Stranger, The Sociology of Georg Simmel, The Free Press, Translated K. Wolff, New
York.
Slattery, M. (2014). Sosyolojide Temel Fikirler. Sentez Yayıncılık, İstanbul, 6. Baskı.
Yaş, H., & Güler, T., (2016). “Kır Kent-Ayrımı Görünümlerinin Havsa Örneğinde İncelenmesi.” Marmara
Üniversitesi Öneri Dergisi, 12 (46). s. 1-2.
Yılmaz, M., (2022). “Türkiye’de Göç, Gecekondulaşma ve Kentleşme İlişkisinin Sosyolojik Açıdan
Değerlendirilmesi.”, Bilgin Kültür Sanat Yayınları, (Sosyal Bilimlerinde Güncel Tartışmalar 11),
Ankara, 1. Baskı.
